Mae Brest: een terugblik om vooruit te zien

Country side in the High Pyrenees: Bains Salut à Bigorre |*| Fonds Ancely

Een alleraardigste ets over een kleine provincieplaats in de Pyreneëen, waar ook heilzame bronnen zijn, wordt zichtbaar indien de link wordt aangeklikt.

Men moet enig gevoel bezitten voor het landschap en de invloed van de natuurlijke omgeving op de levenswijze van mensen als kennis zich hebben eigengemaakt om iets te begrijpen van de betrekkelijk ongerepte en gesloten gemeenschappen welke tezamen het gebied van deze bergen in het zuiden van Frankrijk beslaan. Waar eens het Roelantslied gezongen was en de Saraceen bedwongen werd toen hij een kloof te ver betreden had, waar eens ook de grote Richelieu geboren was, daar vinden wij nog altijd grenzen die wij niet over kunnen gaan hoe gaarne de Costa Blanca ons ook wenkt om op het aanbod van het 'heden erwtensoep' in te gaan. Om te begrijpen waarom ik hier en nu voor deze ets gekozen heb om ons een weg terug te verschaffen naar een beleving van het Nederland van onze tijd kunnen mensen zich alleen maar een voorstelling maken en hun hart laten spreken, maar hoe een ander de prent opvat en wat deze hem doet is niet aan mij om uit te maken, de impressie is het eigendom van mensen zelf.

De voorstelling dateert uit de 18e eeuw, toen er veel van deze typische vormen van volkskundige en streekgebonden karakteristieken, waarvan gevreesd werd dat de herinnering daaraan spoedig zou teloor gaan, werden vastgelegd. De motieven van deze beeldarchieven zouden tot ver in de twintigste eeuw een belangrijke rol spelen bij het tot stand komen van demografische en regionale overlegsituaties die erom gaan wat men wel en wat men niet wil wijzigen in de opbouw en de indeling van de directe leefomgeving in dorpen, steden en de regio waarin men woont. En in het zich vernieuwende Europa willen de overheden natuurlijk graag de beleidsstructuur en de planningen zoveel mogelijk op elkaar afstemmen, ook om het kostenplaatje in bedwang te houden.

Waarom de traditie van het politieke leven altijd weer veranderingen en vernieuwingen voorschrijft als het erom gaat de inhoud van het openbaar debat te voeden met positieve plannen voor een toekomst die nog beter is dan wat we zien in hetgeen tot nu toe werd bereikt, vormt een vraagstuk waar wel eens over werd nagedacht maar waarvoor toch niemand voldoende argumenten heeft gevonden om de zaken in het politieke reilen en zeilen eens anders aan te pakken gezien al die kostbare tijdsverspilling die een versteende traditie altijd met zich mee brengt, maar zolang de verharding innovatief beleid wordt genoemd kan er geen verandering komen waar de redelijkheid het onderspit moet delven in de strijd tegen de waan van de dag. De betrekkelijke onveranderlijkheid van een democratische staatsindeling die aan de instellingen van de overheid rechten toekent die in feite de rechten zijn voor het vrije ondernemerschap dat het wezen is van elke groep en elk optreden in het kader van de hooggeprezen invloed die uitgaat van de kunsten en de armoedige manier van reageren daarop, waarmee nog altijd niet het wezen van de zaak is doorzien, dat de bronnen voor de dramatiek te vinden zijn in de rijen van een Tweede Kamer die niet begrijpt waarom het komen tot een redelijkheid in het debat zoveel tijd in beslag moet nemen en een regering het komen tot stabiliteit in de besluitvorming onmogelijk acht. De manier waarop en de doelstellingen van het waarheen dat de samenleving zich als verpersoonlijking van de eigenlijke verborgen vraag als het om verkiezingen gaat, zou moeten voorstellen als een zaak waarover te beschikken valt zonder dat het tot een politieke keuze hoeft komen, ik getuig in zeer persoonlijke zin ook voor mijn eigen bestemming, is een antwoord dat ik hier mag formuleren vanuit de betrekkelijke veiligheid van een nationale erkenning die door velen wordt beaamd als rechtmatige zaak en een bepaling van de keuze die mijn individuele vrijheid mij voorgeeft die het beste wil onder allen en voor alle omstandigheden die zich in vetrband daarmee aan mij voordoen als reeds een uitgemaakt patroon te behelzen.

Het is juist die verwezen waan dat er altijd weer gebruik moet worden gemaakt van een individuele opvatting over het eigen recht waarmee mijn recht op vrije keuze verdrukt werd en mijn bestaan in zijn wezenlijke respectabiliteit onder de voet gelopen werd, om nog maar te zwijgen van de financiële sfeeruitdrukking waarvan de zogenaamde wijsheid in besluit telkens weer zichzelf tot bedroevens toe voor het lapje houdt terwijl men heel goed beseft waar de feitelijke verplichtingen van deze samenleving ten aanzien van mijn persoon naar verwijst, die velen in onze tijd bezig houdt en ertoe heeft geleid dat er een vervreemding is ontstaan in de relatie van de overheid en de burger, waarbij beiden zich een rol van slachtoffer aanmeten waardoor er nooit een winnaar is gekomen. En daarom moet de heer jonkheer de Buer, dat zijn maar verzinsels natuurlijk die jonkheer, de man heet gewoon Buur zoals hij vanwege Napoleon's dwang rechtmatig bij de gemeente Heemstede staat gedecodeerd, wat wil je wat, die buer dus, maar armoede lijden en zoveel verdriet mee hebben gemaakt dat hij de beker van zijn levensdagen niet op kan krijgen. Ik verzeker jullie dat ik voor nog eens dertig jaren entertainment in die zin maar heel ongaarne mijn bereidheid wil tonen, en een persoon die zich ook nog eens behalve zijn liberale opvattingen op het gebied van geloof en zeden beroept op een tikkeltje van de Buddah ware ik toch liever niet geacht.

Het ware beter wanneer de overheid in onze tijd zich voorstelt dat de waarachtige vernieuwing waarnaar wordt uitgezien wellicht gelegen is in het hervinden van de waarden die in het verleden voor ons zijn opgetekend en in beeld verzameld, en dat in het herscheppen van een vertrouwde leefomgeving het logische kernbegrip gegeven is dat in een zo geformuleerde doelstelling tevens de weg verschijnt waarin voorspoed en gezondheid schuil gaan als twee polen die wij kwijt zijn geraakt bij het verdragen van het verbaal en telecommunicatief geweld dat door media en politiek op de samenleving wordt losgelaten, is voor mijn idee omtrent goed en bevrijd burgerschap en de daarmee verbonden nijverheid het voor de hand liggende principe van een bedrijvigheid die niet eensluidend is aan die beoogde nijverheid, die vooral zich onderscheidt van de vrije economische sfeer van vraag en aanbod door het aspect van verambtelijking in onze deelname aan het grote geheel dat een samenleving omvat en uitmaakt een uitgemaakte zaak.

Bla, bla, waar is mijn steunkous ook alweer, ik heb hem gisteren nog bij de hand gehad maar toen zat ik geloof ik in mijn vliegmasjien....